Naturalna stopa bezrobocia, inaczej bezrobocie naturalne, to – według definicji z Encyklopedii Zarządzania – „wielkość bezrobocia w warunkach równowagi na rynku pracy, czyli odsetek siły roboczej obejmujący osoby, które nie chcą podjąć pracy przy płacy realnej, zapewniającej równowagę i są dobrowolnie bezrobotne”. Wedle tej koncepcji, powstałej w latach 60. XX wieku, pewien poziom bezrobocia występuje w gospodarce zawsze i jest on niezależny od zmian koniunktury gospodarczej.
Czy rzeczywiście istnieje naturalna stopa bezrobocia?
Zasadność posługiwania się pojęciem „naturalnej stopy bezrobocia” jest dyskusyjna. Jak podkreśla Joanna Tyrowicz, ekspert Instytutu Ekonomicznego NBP, równowagowa stopa bezrobocia jest pojęciem czysto teoretycznym, istniejącym w modelach ekonomicznych. Modelowe oszacowania stopy bezrobocia informują jedynie, że przy danych poziomach wskaźników nie jest potrzebna np. interwencja ze strony polityki pieniężnej, żeby zmniejszyć presję na przyspieszenie płac czy inflacji. Według Tyrowicz „mitem jest w ogóle istnienie »naturalnego« bezrobocia, choć wiele osób powtarza, że 3-4 proc. to taki »naturalny poziom«”.
Trzeba dodać, że jest bardzo wiele czynników warunkujących teoretyczny 3-4-procentowy wskaźnik. To między innymi jakość systemu informacji o wolnych miejscach pracy, jakość instytucji państwowych, wielkość zasiłku dla bezrobotnych, elastyczność systemu edukacji, mobilność siły roboczej czy poziom technologii. Znaczenie, jakie ma wartość tego wskaźnika, maleje w momencie, gdy uwzględni się różnice występujące w obrębie kraju, a także na danym kontynencie czy w danej cywilizacji. To zaś oznacza, że każdy kraj powinien samodzielnie definiować stopę bezrobocia, a nie sztucznie przyjmować teoretyczne modele, które nie przystają do każdego przypadku.
Źródła:
https://www.governica.com/Naturalna_stopa_bezrobocia [dostęp: 09.05.18].
https://www.pb.pl/rynek-pracy-nie-ucierpi-przez-500-853897 [dostęp: 09.05.18].
Zobacz również:
